تدهکر
لغتنامه دهخدا
تدهکر. [ ت َ دَ ک ُ ](ع مص ) غلطیدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). غلطیدن سنگ . (اقرب الموارد). || مستولی شدن بر چیزی و شتافتن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || جنبیدن و لرزیدن زن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). لرزیدن و اضطراب زن . (اقرب الموارد).
