تدیر
لغتنامه دهخدا
تدیر. [ ت َ دَی ْ ی ُ ] (ع مص ) سرای گرفتن . (تاج المصادر بیهقی نسخه ٔخطی کتابخانه ٔ سازمان ، ورق 261 ب ) (متن اللغة): تدیر البقعة؛ خانه گرفت آنرا. (اقرب الموارد) : و معاویة (الاصفر) اول من تدیر کوفن و هی قصبة بین نسا و ابیورد. (معجم الادباء چ مارگلیوث ج 6 ص 342).
