تذأذو

تذأذؤ. [ ت َ ذَءْ ذُءْ ] (ع مص ) بازداشتن و نهی کردن . || دست اندازان راه رفتن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). مضطرب راه رفتن . (اقرب الموارد).