ترانه زدن
لغتنامه دهخدا
ترانه زدن . [ ت َ ن َ / ن ِ زَ دَ ] (مص مرکب ) نغمه سرایی کردن :
سودای زهد خشکم بر باد داده حاصل
مطرب بزن ترانه ساقی بیار باده .
آتش ز دمم زبانه می زد
شوق از قلمم ترانه می زد.
سودای زهد خشکم بر باد داده حاصل
مطرب بزن ترانه ساقی بیار باده .
جمال الدین سلمان (از آنندراج ).
آتش ز دمم زبانه می زد
شوق از قلمم ترانه می زد.
فیضی (از آنندراج ).