تراژدی

تراژدی . [ تْرا / ت ِ ژِ ] (فرانسوی ، اِ) واقعه ٔ هلاکت و حادثه ای که آخرش مصیبت سخت است . (فرهنگ نظام ). مأخوذ از «تراگوئیدیا »ی یونانی است ، و آن اشعار حزن انگیزی است که بطور کلی اساس داستان آن بر افسانه ها، یا حوادث تاریخی قرار دارد. قهرمانان داستان های مذکور از اشخاص نامدار و مشهور انتخاب می شوند و حادثه ٔ مهمی ابداع می گردد که آن حادثه اعم از این که عشقی یا جنگی باشدغالباً دارای نتایج تأثرانگیز و دردناکی است و صحنه های داستان بنحوی طراحی می شود که انعکاس بدبختی ها ورنج های آن ، روح خواننده را بشدت منقلب می سازد. داستانهای غم انگیز و غم انجام . تراژدی نخست بوسیله ٔ مردم یونان پس از حماسه سرائی و اشعار غنایی بوجود آمد، و بطور قطع می توان گفت که تراژدی در دوران جنگهای مدیک گسترش یافت و در قرن پنجم ق .م . عالیترین آثار آن بوجود آمد و سپس در قرن چهارم ق .م . دوره ٔ زوال و اضمحلال آن در یونان شروع شد.
اصولاً تراژدی از مراسم مذهبی دیونیسوس (ذینوسس ) ناشی گشت ، زیرا نیایش و پرستش خدا در این مذهب چنان بود که مطالب و شیوه های تازه و جالبی در اشعار غنائی وارد می شد که ازآن جمله است ستایش و تهییج احساسات و تناوب در ناله ها و آوازهای سرورانگیز. همچنین نیایش در این مذهب با بیان حالات عاطفی و بوسیله ٔ حرکات چهره و اندام انجام می گرفت . رجوع به اسخیلوس در همین لغت نامه شود. تراژدی روم عمر چندانی نداشت و در پایان قرن سوم ق .م . جلوه ای کرد و خاموش گشت . آنگاه در دوره ٔ رنسانس تراژدی در فرانسه و آلمان و ایتالیا و اسپانیا و انگلستان بار دیگر وارد میدان هنر گشت و آثار درخشانی پدید آمد.