تراکضلغتنامه دهخداتراکض . [ ت َ ک ُ ] (ع مص ) بهم ستور دوانیدن . (زوزنی ). دوانیدن اسبان را بسوی چیزی : تراکضوا الیه خیلهم . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). اسب دوانیدن قوم با یکدیگر. (اقرب الموارد) (المنجد).
