ترقو
لغتنامه دهخدا
ترقو. [ ت َ ] (مغولی ، اِ)بافته ٔ ابریشمی سرخ رنگ . (ناظم الاطباء) :
بستد زبرای قدم خسرو خاور
بر بام افق شکل سراپرده ٔ ترقو.
رجوع به ترغو شود.
بستد زبرای قدم خسرو خاور
بر بام افق شکل سراپرده ٔ ترقو.
آزری (از لسان العجم شعوری ورق 289 ب ).
رجوع به ترغو شود.