ترقیق

ترقیق . [ ت َ ] (ع مص ) تُنُک کردن . (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ). تنک گردانیدن چیزی را. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). ضد تغلیظ. (اقرب الموارد) (المنجد). || نیکو کردن سخن را. (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ) (دهار) (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از المنجد). || کنایه کردن از چیزی . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || ترقیق لفظ؛ ضد تفخیم آن . || اِفساد میان قوم . (از اقرب الموارد) (از المنجد). || آسان رفتن . (از اقرب الموارد).