ترمرم
لغتنامه دهخدا
ترمرم . [ ت َ رَ رُ ] (ع مص ) جنبانیدن لبها بجهت سخن و گویند ترمرموا یعنی جنبیدند برای گفتار اما دم نزدند. (منتهی الارب ) (از آنندراج ). جنبانیدن لبها جهت تکلم . (ناظم الاطباء). حرکت دادن لبان برای سخن گفتن و تکلم نکردن . (از اقرب الموارد) (از المنجد).
