ترمی
لغتنامه دهخدا
ترمی . [ ت َ رَم ْ می ] (ع مص ) تیر در نشانه وجز آن انداختن . (تاج المصادر بیهقی ) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء): یقال خرجت اترمی اذا خرجت ترمی فی الاغراض و فی اصول الشجر. (منتهی الارب ). خرج یترمی ، ای یرمی القنص و فی الاساس ، یرمی فی الاغراض . (اقرب الموارد).
