ترکاترکلغتنامه دهخداترکاترک . [ ت َ ت َ ] (اِ صوت ) صدای برخورد دو چیز سخت . آواز شکستن و ترکیدن چیزی . صداهای موحش چون رعد : جهان پر بانگ و آواز شد و ترکاترک بخاست (تاریخ بیهقی ). و رجوع به تَرَک شود.
