تر گشتن

تر گشتن . [ ت َ گ َ ت َ ] (مص مرکب ) مرطوب و نمدار شدن :
سراپرده و خیمه ها گشت تر
ز سرما کسی را نبد پای و پر.

فردوسی .

چو ابر زلف تو پیرامن قمرمی گشت
ز ابر دیده کنارم به اشک تر میگشت .

سعدی .

خم می به ناشستن آسوده تر
که هرچند تر گردد آلوده تر.

امیرخسرو.