تزبیة
لغتنامه دهخدا
تزبیة. [ ت َ ب ِ ی َ ] (ع مص ) از پس راندن آنرا. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). راندن آنرا. (اقرب الموارد) (از المنجد) (از متن اللغة). || گوشت را در زبیة گذاشتن جهت شکار. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از المنجد) (از متن اللغة).
