تزنیملغتنامه دهخداتزنیم . [ ت َ ] (ع مص ) وکیل مخاصمت فرستادن بسوی کسی . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). کسی را به دشمنی کسی برانگیختن . (از متن اللغة) (المنجد) (اقرب الموارد).
