تسییب

تسییب . [ ت َ س ْ ] (ع مص ) یله کردن ستور و آنچه بدان ماند. (تاج المصادر بیهقی ). یله کردن گوسفند و آنچه بدان ماند. (زوزنی ). گذاشتن ستور را بر سر خود. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). تسییب کسی ؛ به سر خود رها کردن او را آنچنانکه هر جا بخواهد برود. (از متن اللغة). || سائبة کردن یا فروگذاشتن ناقه را. (از متن اللغة). و رجوع به سائبة شود.