تشام
لغتنامه دهخدا
تشام .[ ت َ م م ] (ع مص ) یکدیگر را بوییدن . (از متن اللغة) (از اقرب الموارد) (از المنجد) (ناظم الاطباء): الارواح تتشام ّ کما تتشام ّ الخیل . (اقرب الموارد). و رجوع به تشامم و تشمیم شود. || در نظر حریف آمدن . (ناظم الاطباء). این معنی در متن دیگر دیده نشد.
