تشأشو

تشأشؤ. [ ت َ ش َءْ ش ُءْ ] (ع مص ) متفرق و پریشان شدن قوم . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). تفرق قوم . (از متن اللغة) (از اقرب الموارد). || مضطرب و پریشان شدن کار قوم . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). پست شدن کار قوم . (از متن اللغة) (از اقرب الموارد). پست شدن کار، تشأشاء امرهم اتضع. (از متن اللغة). || قبول نکردن نخله لقاح را و نبودن خسته در غوزه ٔ آن . (از متن اللغة).