تشریذ
لغتنامه دهخدا
تشریذ. [ ت َ ] (ع مص ) رانده و رمیده گردانیدن و پریشان و متفرق ساختن و منه : فشرذبهم من خلفهم فی قراءة الاغمش ، و ابن جنی گوید ترکیب «ش ر ذ» را در کتب لغت ندیده و «ذال » باید بدل از «دال » باشد. (منتهی الارب ). و رجوع به تشرید شود.
