تشنه چشم
لغتنامه دهخدا
تشنه چشم . [ ت ِ ن َ / ن ِ چ َ / چ ِ ] (ص مرکب ) حریص . آزمند :
تشنه چشم افتاده است آیینه ٔ اسکندری
ورنه آب زندگانی دل سیاهی بیش نیست .
تشنه چشم افتاده است آیینه ٔ اسکندری
ورنه آب زندگانی دل سیاهی بیش نیست .
صائب (از آنندراج ).