تشنه ٔ آب زا

تشنه ٔ آب زا. [ ت ِ ن َ / ن ِ ی ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) بمعنی مستسقی است که هرچه آب خورد رفع تشنگی او نشود و زرداب در شکمش افزاید و این لغت در فرهنگ و لغت ها نبود. از این شعر عنصری بدست آمد. (انجمن آرا) (از آنندراج ) :
چو تشنه ٔ آب زا از بیم و از رنج
هلاک خویش را گشته خریدار.

عنصری (از انجمن آرا).