تشهد

تشهد. [ ت َ ش َهَْ هَُ ] (ع مص ) به تحیات نشستن و شهادت آوردن . (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ). تحیات خواندن در نماز. (زمخشری ). اشهد ان لااله الااﷲ گفتن در نمازو نشستن تا آنجا و فی الحدیث : یعلمنا التشهد کما یعلمنا السورة؛ ای التحیات اﷲ. (منتهی الارب ). گفتن تحیات در نماز. (از اقرب الموارد). کلمه ٔ شهادت خواندن واشهد ان لااله الااﷲ گفتن . (غیاث اللغات ). گفتن شهادت در نشست پس از رکعت دوم هر نماز و نیز در نشستن پس از رکعت چهارم در نمازهای ظهر، عصر، عشا، و رکعت سوم در نماز مغرب به این عبارت : اشهد ان لااله الااﷲ وحده لاشریک له و اشهد ان محمداً عبده و رسوله :
از سجودش به تشهد برو آنگه به سلام
زو سلامی و درودی ز تو بر جمعکرام .

منوچهری .

زو دید آن نماز که قائم بود الف
راکع بمانددال و تشهد نمود لام .

خاقانی .

|| خواستن شهادت . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).