تصعیر

تصعیر. [ ت َ ] (ع مص ) روی بگردانیدن . (زوزنی ) (از ترجمان جرجانی ترتیب عادل بن علی ). کژ کردن رخسار از کبر. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء): و لا تُصَعِّر خدک للناس . (قرآن 31 / 18)؛ ای لاتمله عنهم کما یفعل المتکبرون . (از اقرب الموارد). || و گاهی این میلان و کژی رخسار خلقی باشد نه از ساختگی و اختیار. (آنندراج ) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).