تصنیم
لغت‌نامه دهخدا
تصنیم . [ ت َ ] (ع مص ) تصویر کردن و نقش بستن . (منتهی الارب ) (از شرح قاموس ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) . || آواز کردن مرد. (از تاج العروس ) (از قطر المحیط) (از اقرب الموارد) (از معجم متن اللغة). || به هر دو نوبت یک بار دوشیدن شتر را. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط).
