تطجین
لغتنامه دهخدا
تطجین . [ ت َ ] (ع مص ) سرخ کردن در روغن بر تابه پس از آب پز کردن چنانکه مرغ را. و اصل این کلمه عربی نباشد چه «ط» و «ج » در یک کلمه ٔ عرب جمع نشود. (یادداشت مرحوم دهخدا): قلیة مُطَجَّنَه ؛ بریان شده با طاجن . (از ذیل اقرب الموارد).
