تطرس
لغت‌نامه دهخدا
تطرس . [ ت َ طَرْ رُ ] (ع مص ) چیزی پاک و نفیس خوردن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد): هویتطرز فی اللباس و یتطرس فی المطعم ؛ ای یتنوق فلایلبس الا فاخراً و لایأکل الا طیباً. (از اقرب الموارد). || بری گردیدن . (منتهی الارب ) (از آنندراج ) (ناظم الاطباء). پرهیز کردن از چیزی . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
