تطلق

تطلق . [ ت َ طَل ْ ل ُ ] (ع مص ) بگذشتن . (تاج المصادر بیهقی ) . به سرعت گذشتن آهو و روی نگردانیدن آهو. || شاشیدن اسب پس از رفتار. || گشاده رویی کردن در روی کسی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از آنندراج ). خلاف تقبض . (از اقرب الموارد).