تطییر
لغتنامه دهخدا
تطییر. [ ت َطْ ] (ع مص ) بپرانیدن . (زوزنی ). پرانیدن . (تاج المصادر بیهقی ) (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || بخش بخش کردن چیزی را. || باردار کردن گشن همه مادیان را. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).
