تعاکرلغتنامه دهخداتعاکر. [ ت َ ک ُ ] (ع مص ) بر یکدیگر نیزه زدن قوم در پیکار و باهم درآمیختن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). اختلاط و تشاجر قوم در خصومت . (از اقرب الموارد).
