تعاکظلغتنامه دهخداتعاکظ. [ ت َ ک ُ ] (ع مص ) با هم پیکار کردن و حجت آوردن . || با هم نازیدن و فخر کردن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (از اقرب الموارد).
