تعجابة

تعجابة. [ ت ِ ب َ ] (ع مص ) رجل تعجابه ؛ مرد به شگفت آورنده . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد): و از خدای تعالی متصور نباشد. چه بر حضرت او تعالی چیزی پوشیده نبود. و اینکه در حدیث آمده است : عجب ربک من قوم یساقون الی الجنة فی السلاسل ، محمول بر مجاز است و معنی آن عظم ذلک عنده و کبر لدیه باشد. اعلم انه انما یتعجب الادمی من الشی ٔ اذا عظم موقعه عنده و خفی علیه سببه . و له صیغتان : ما افعله و افعل به : ما احسن زید و احسن بزید. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا).