تعویث

تعویث . [ ت َع ْ ] (ع مص ) بازداشتن و بر تأخیر و درنگ داشتن کسی را. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). بازداشتن کسی را. (از اقرب الموارد). || برگردانیدن کسی را از کار چندانکه سرگشته گردد. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).