تغذمر

تغذمر. [ ت َ غ َ م ُ ] (ع مص ) بانگ و فریاد کردن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). بانگ و فریاد کردن در مجلس و فی حدیث علی (ع ): قاموا و لهم تغذمر و بربرة. (از اقرب الموارد). || درآمیختن کلام را. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). و تغذمر الغضب و سوءاللفظ و التخلیط فی الکلام و کذا البربرة. (اللسان از اقرب الموارد).