تغنیة

تغنیة. [ ت َ ی َ ] (ع مص ) کسی را سرود آموختن . (تاج المصادر بیهقی ). || سرود گفتن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || بی نیاز گردانیدن خداوند کسی را. (از اقرب الموارد). || عشق بازی نمودن با زن . || ستودن یا نکوهیدن کسی را. || بانگ کردن کبوتر. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).