تفاخر آوردن
لغتنامه دهخدا
تفاخر آوردن . [ ت َ خ ُ وَ دَ ] (مص مرکب ) مباهات نمودن . تفاخر کردن . نازیدن :
مجدالدین افتخار اسلام
کاسلام بدو تفاخر آورد.
بمردی کمر بر میان آورد
تفاخر به نسل کیان آورد.
مجدالدین افتخار اسلام
کاسلام بدو تفاخر آورد.
خاقانی .
بمردی کمر بر میان آورد
تفاخر به نسل کیان آورد.
نظامی .