تفتن

تفتن . [ ت َ ت َ ] (مص ) مخفف تافتن است که گرم شدن و یکدیگر را گرم گردانیدن باشد. (برهان ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء) :
چو از روز رخشنده نیمی برفت
دل هر دو جنگی ز کینه بتفت .

فردوسی .

جز از دیدنی چیز دیگر نرفت
میان من و اوخود آتش بتفت .

فردوسی .

روز سخت گرم شد و ریگ بتفت . (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 493).
ز تیغش همی دشت و گردون بتفت
ز بانگش همی کوه و هامون بکفت .

اسدی .

|| شتافتن و دویدن و خرامیدن . (ناظم الاطباء) :
چوزال سپهبد ز پهلو برفت
دمادم سپه روی بنهاد تفت .

فردوسی .

و رجوع به تافتن و تابیدن و تفت و تفته و تاب شود.