تفجیر

تفجیر. [ ت َ ] (ع مص ) آب راندن . (زوزنی ) (ترجمان جرجانی ترتیب عادل بن علی ) (منتهی الارب ) (آنندراج ). آب روان کردن . (دهار) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) : او تکون لک جنةٌ من نخیل و عنب فتفجر الانهار خلالها تفجیراً. (قرآن 17 / 91). عیناً یشرب ُ بها عبادُ اﷲ یفجرونها تفجیراً. (قرآن 76 / 6). || به فجور نسبت کردن کسی را. (از اقرب الموارد).