تفطیسلغتنامه دهخداتفطیس . [ ت َ ] (ع مص ) سخن را بر روی سخن گفتن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || سخن را بر روی کسی گفتن . (از اقرب الموارد). || اماته ؛ میرانیدن . (از اقرب الموارد).
