تفعی
لغتنامه دهخدا
تفعی . [ ت َ ف َع ْ عی ] (ع مص ) بدخوی شدن . (تاج المصادر بیهقی ). مانند افعی گردیدن در بدی و خباثت . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). چون افعی در میان مردم ناپسند شدن و در اساس آمده که مانند افعی شدن در بدی و خباثت . (از اقرب الموارد).
