تفهر
لغتنامه دهخدا
تفهر. [ ت َ ف َهَْ هَُ ] (ع مص ) فراخ حال گردیدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). فراخ حال گردیدن : تفهر الرجل فی المال ؛ اتسع فیه . (از اقرب الموارد). || فراخ سخن گردیدن : تفهر فی الکلام ؛ اتسع فیه کَاءَنَّه مبدل من تبحر. (از اقرب الموارد).
