تفیید

تفیید. [ ت َ ] (ع مص ) فال بد گرفتن از آواز بوم نر. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد): فید فلان اذا تطیر من صوت الفیاد . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || تبختر مرد. || گریختن از حریف خود. (از اقرب الموارد).