تقبیض

تقبیض . [ ت َ ] (ع مص ) باهم آوردن . (زوزنی ). باهم آوردن یعنی جمع کردن . (مجمل اللغه ). فراهم آوردن و گرد کردن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || چیزی دادن مر کسی را که بگیرد. (مجمل اللغة). در دست و قبضه ٔ کسی دادن چیزی را. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || به صاحب قبض دادن مال را. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).