تقشع

تقشع. [ ت َ ق َش ْ ش ُ ] (ع مص ) پراگنده شدن قوم . (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (ازاقرب الموارد). || واشدن میغ. (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ). گشاده و واگردیدن ابر از هوا. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) : فَکَاءَنَّه سحابة صیف عن قلیل تقشع. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 91). || گشاده شدن دل از غم . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از آنندراج ).