تقطقطلغتنامه دهخداتقطقط. [ ت َ ق َ ق ُ ] (ع مص ) بر سر خود رفتن . || فرو افتادن دلو. || گام نزدیک نهادن و شتافتن . || در جهان رفتن : یقال تقطقط فی البلاد. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
