تلاحزلغتنامه دهخداتلاحز. [ ت َ ح ُ ] (ع مص ) خلاف یکدیگر آمدن و دشواری کردن با یکدیگر در سخن ، یقال : تلاحزوا فی القول . || همدیگر قافیه نقل کردن کودکان . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
