تلخ گفتاری
لغتنامه دهخدا
تلخ گفتاری . [ ت َ گ ُ ] (حامص مرکب ) درشت گویی . گفتن سخنان تلخ و درشت :
تو در دل من از آن خوشتری و شیرین تر
که من ترش بنشینم ز تلخ گفتاری .
تو در دل من از آن خوشتری و شیرین تر
که من ترش بنشینم ز تلخ گفتاری .
سعدی .
25 فرهنگ
