تلخ گویی

تلخ گویی . [ ت َ ] (حامص مرکب ) بدگویی و بدسخنی . تلخ گفتاری . عمل تلخ گو :
چون بحر کنم گناه شویی
امانه ز روی تلخ گویی .

نظامی (لیلی و مجنون ص 42).

رجوع به تلخ گو وتلخ گفتاری و ذیل تلخ رویی شود.