تلسن
لغتنامه دهخدا
تلسن . [ ت َ ل َس ْ س ُ ] (ع مص ) عاریت داده شدن فصیل جهت دوشیدن ناقه ٔ غیری . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || شعله زدن آتش و مشتعل گردیدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || دروغ گفتن . (از اقرب الموارد).
