تلغم

تلغم . [ ت َ ل َغ ْ غ ُ ] (ع مص ) خوشبوی آلودن در ملاغم دهن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || ملاغم جنبانیدن وقت سخن گفتن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). و مَلاغِم گرداگرد درون دهان . (آنندراج ). قال ابن اعرابی قلت لاعرابی متی المسیر فقال تلغموا بیوم السبت ؛ یعنی ذکروه و اشتقاقه من حرکوا ملاغمهم به . (اقرب الموارد).