تلهید
لغت‌نامه دهخدا
تلهید. [ ت َ ] (ع مص ) بسیار فاتولیدن . (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ). به خواری دورکردن یا بر بن پستانها یا بر بن شانه های کسی زدن و یا بدست درخستن او را. (از اقرب الموارد). بدست درخستن و سپوختن به خواری کسی را یا بر بن پستان یا بر بن کتف زدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).
