تلهیع

تلهیع. [ ت َ ل َهَْ ی ُ ] (ع مص ) بیهوده و هرزه گفتن و قیل و قال کردن . || به فصاحت تکلم کردن . (ناظم الاطباء). افراط در سخن و تبلتع. (از اقرب الموارد). یقال : تلهیع فی کلامه . || دعوی فراست و زیرکی کردن . (ناظم الاطباء).